Σηκώσαμε πολλά φέρετρα αθώων τα τρία τελευταία χρόνια με το μυαλό μας, αλλά φαίνεται ότι πρέπει να σηκώσουμε με τα ίδια μας τα χέρια το φέρετρο που θα βγει από το δικό μας το σπίτι για να καταλάβουμε ότι ο θάνατος από τους νόμους που πατάνε επάνω σε ψήφο έχει πρόσωπο και ιδιότητα.
Η αγελαία μάζα ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ό,τ ι της φαίνεται δυσάρεστο,προτιμά αυτούς που με την προπαγάνδα τους χειραγωγούν ενσπείροντας τους ταυτόχρονα ηδονικό τρόμο και μαρτύρια. Τους αρκεί μια ελπίδα φούσκα που στηρίζεται στο ψέμα και το μίσος για τον διπλανό. Καταθέτω την θέση μου για να μην μου φορτώσει ευθύνες στο Μέλλον κάποιος ιστορικός. Της Σοφίας Λαμπίκη